Niets blijft bestaan zoals het is en zoals wij zouden willen.

Toen ik in de winter het besluit nam om de bakkerij te verkopen, wist ik dat mijn leven na de bakkerij er heel anders gaat uitzien. Ik had (en heb) geen idee wat ik precies ga doen. Maar dat het anders wordt, is zeker.

Nu de laatste maanden aangebroken zijn, kijk ik regelmatig achterom op wat ik in die negen jaar heb meegemaakt in de bakkerij. Waar ga ik afscheid van nemen, wat ga ik missen?

Er zijn zoveel dingen die mij aan het hart gaan, het contact met de klanten is daarvan toch het belangrijkste. De verhalen rondom diagnose, ervaringen bij andere (reguliere) bakkers, teleurstellingen en succesverhalen in de horeca, vakantieperikelen: Als je ooit in de winkel bent geweest dan zal je dit je niet verbazen.

Wat ik van te voren geheel niet bedacht had is hoeveel mensen naast de verwachtte klantenkring in de afgelopen jaren via het bedrijf mijn leven zijn ingeslopen en meestal weer vertrokken. Ik denk hierbij aan de vaste chauffeurs van de grondstoffenleverancier, de DHL of PostNL bezorgers (die wisselen wel heel rap), vertegenwoordigers van boter of melen, ondernemers uit de stad waar je opeens heel andere gesprekken meevoert dan voordat je ooit zelf ondernemer werd, andere bakkers waarmee je ideeën uitwisselt of gewoon voor de gezelligheid afspreekt, de bewoners uit de buurt en dan specifiek het innige contact met een bovenbuur na een gevalletje waterschade. De meeste contacten zijn kort en vluchtig, soms blijvend. Maar ook in een paar minuten kan je al diepgaande, interessante gesprekken voeren.

Vergeet ik nu de lange optocht aan personeel die in negen jaar door de bakkerij trok? Wat een bont gezelschap is dat geweest. Ik heb zoveel van deze hardwerkende, betrokken mensen geleerd, voornamelijk over mijzelf. De spiegel die mij vaak voorgehouden werd, tja, daar moet je een keer in kijken. Maar wat mijn ego dan toch ook streelt is dat ik ze heb kunnen inspireren: al was het maar in het dragen van een bikini op het strand. Ik noem verder geen namen 🙂

Tjonge, al deze contacten vallen straks weg. Natuurlijk ga ik dat missen. Het geeft ook ruimte voor ontmoetingen met nieuwe mensen. Ach, en met sommigen houd ik wellicht de lijntjes aan.

Alles is veranderlijk.

Paula