Met enige regelmaat nodigen we mensen uit om een dagje in de bakkerij mee te lopen. Via winacties op social media of zoals laatst, tijdens de Nederlandse Coeliakiedag 02 juli 2022, kunnen mensen zich inschrijven voor een kans op een meeloopdagje.

Ze kunnen met eigen ogen te zien hoe wij de glutenvrije producten maken. Natuurlijk mogen de ‘meelopers’ ook meewerken. Lees hier het blog over Linda en hier hoe Elsbeth haar dag bij de Gebaksjuwelier heeft ervaren.

Een paar weken geleden kwam Isa (11) bij ons kijken hoe wij de dingen doen. Eerst was er een rondleiding door het pand. Toen Isa zich in de bedrijfskleding had omgekleed en haar handen had gewassen, konden we aan de slag.

Meestal maken we met de meelopers de beroemde grote haverkoeken. Deze taak bestaat uit afwegen, mengen met de grote kneder (dat is indrukwekkend!), de koeken vormen en bakken. Met Isa verliep de dag een beetje anders. We hadden genoeg koeken op voorraad, dus had ik een andere klus in gedachten: biscuittaarten bakken.

De uitdaging van biscuit bakken (met ons beproefd recept) is het splitsen van de eieren. Dat is een vaardigheid die niet iedereen onder de knie heeft, zeker kinderen van de leeftijd van Isa hebben dat niet vaak gedaan. We moesten samen ruim 30 eieren splitsen, genoeg kansen om te leren!

Al snel had Isa de smaak te pakken. Voorzichtig een breuk in de eierschaal tikken, deze met de breuk naar boven met de duimen uit elkaar trekken. De eidooier heen en weer gieten tussen de twee halve schalen, ondertussen het eiwit er uit laten lopen in een bakje. De dooier apart in een maatbeker verzamelen. Met zijn tweetjes was deze klus zo gepiept.

De rest van de ingrediënten werden keurig afgewogen en het opkloppen van het eiwit kon beginnen. Dat laatste is nog steeds iets wonderlijks voor mij. Dat zo’n slijmerige vochtige substantie ‘opeens’ een wel verdrievoudigd in volume schuim wordt.

Isa spatelde de bloem en maizena door de eiermassa. Dat was niet eenvoudig, omdat een grote hoeveelheid was. Met een klein beetje hulp van mij (spierballen!) werd het een mooi egaal beslag.

De bakblikken (voor de bakkers: taartpannen) werden gevuld en het biscuit ging de oven in.

Dat was mooi de tijd voor Isa om haar eigen slagroomtaart te maken. Ik had al een biscuittaart eerder die week gebakken klaarliggen (tip: bak biscuit enkele dagen of weken van te voren en vries het in. Na het ontdooien is de taart makkelijker te snijden). Aan Isa de eer om de taart horizontaal door te snijden met het grote mes. Weer zoiets wat niet ieder kind dagelijks doet. Super om te zien hoe snel zij dit oppakte.

Na het snijden kwam het allerleukste van het maken van de taart: slagroom opkloppen, even proeven of het wel goed is, en de taart vullen. Samen maakten we de taart aan de zijkanten glad. Isa spoot toeven boven op de taart en daarna kon het grote versieren beginnen. Het werd een prachtige taart!

Zo te zien en horen had Isa het reuze naar haar zin. In een bakkerij helpen waar je alles kan en mag proeven, zonder ziek te worden! Dat is superleuk!

Voor mij was het heel bijzonder, zoals ik aan haar vader schreef: ‘Ook mooi dat coeliakie iets positiefs oplevert: een gezellige dag in de bakkerij.’ De blijdschap van Isa, de zorgeloosheid die ze liet zien, is precies waarvoor de Gebaksjuwelier staat. Zorgeloos glutenvrij genieten. Het maakt mij trots, dankbaar en nederig dat het team zoveel glutenvrije mensen mag blij maken met onze producten.

Smakelijke groet, Paula