Mijn puberzoon zei laatst tijdens het eten dat hij een stempel wil achterlaten op deze wereld. Ik vroeg hem hoe hij dat dacht te doen. Zijn 16jarige puberbrein had allerlei snode plannen bedacht, waarvan ik twijfels had of het uitvoeren van die plannen een positieve indruk zou achterlaten. Maar goed, alleen al nadenken over iets buiten zichzelf en zijn eigen microwereld was bewonderenswaardig.

Dit soort gesprekken met mijn zoon zet mij aan het denken. Wil en kan ik iets betekenen voor de wereld, of in ieder geval de wereld in mijn directe omgeving. Ja, ik word blij als ik iets voor mijn omgeving kan doen, er kan zijn, het leven een beetje leuker kan maken.

Het weekend sprak ik af met een vriend, we noemen hem Jaap, om naar een festival hier in de stad te gaan. Al kuierend over het terrein kwamen we bekenden, vage kennissen en vage vrienden tegen. Op een gegeven moment hadden we het over de tijd dat mijn vriend in de bakkerij vrijwilligerswerk deed. Vanuit een jarenlange periode van ziek thuisblijven kwam hij langzaam terug in een ritme dat fysiek en mentaal een positieve invloed had. Het vrijwilligerswerk in de bakkerij was een klein, maar oh zo belangrijk onderdeel voor zijn herstel. Onder de mensen zijn, zinvol werk doen (de postpakketten inpakken) en gewaardeerd worden. Stapje voor stapje kreeg hij meer controle over zijn leven. Met uiteindelijk het vertrek bij de Gebaksjuwelier naar een betaalde baan. Supertrots was ik op hem dat hij dit heeft bereikt!

Vriend Jaap is niet de enige die via het werken bij de Gebaksjuwelier zijn draai heeft gevonden. In het blog ter ere van het 5 jarig jubileum schreef ik daar meer over.

Dit zijn voor mij de krenten uit de pap van mijn carrière als glutenvrije bakker. De krenten die je onderin het bakje pap vindt, waarvan je niet wist dat ze er zaten toen het voor je werd gezet. Ik voel mij zeer vereerd, maar ook nederig dat ik in de levens van deze mensen een rol heb kunnen spelen.

En als ik word gevraagd wat ik na de verkoop van de bakkerij ga doen, dan weet ik het niet precies. Maar als ik denk aan de manier waarop ik de bakkerij kon gebruiken als veilige plek voor mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt krijg ik het een beetje warm, begint mijn hart sneller te kloppen en zie ik een manier om de wereld om mij heen een beetje mooier te maken.

~ Paula