Dit is de meest gehoorde uitspraak in de bakkerij, na op nummer één: ‘Is alles glutenvrij?’ En ja, als we aan het bakken zijn ruikt het zeker lekker! De geur van vers gebakken brood, koekjes met kaneel er in, of hazelnoten die gebruineerd worden: je krijgt gelijk trek.

Als ik op maandag of dinsdag in de bakkerij kom, ruikt het helemaal niet zo jammie. Dan is er een oude baklucht, gemengd met een restant schoonmaakmiddel. Niets aan. Snel wat koekjes in de oven en de geur is weer watertandend lekker.

Nog meer

Sinds een aantal jaar ben ik bewuster bezig met mijn ademhaling. Ik adem voornamelijk door mijn neus en dat heeft mijn reukvermogen vergroot. Een maand geleden rook ik tijdens het hardlopen overal het fluitenkruid bovenuit. De bloeiende sering in de achtertuin: overweldigend. Nu, richting eind juni, op de fiets naar huis vertelt mijn neus dat er achter een grote heg een rozenstruik moet staan. Dat kan niet anders. En bij aankomst in de voortuin word ik overspoeld met de geur van jasmijn die vol in bloei staat. Fascinerend hoe geuren je in het hier en nu houden en tegelijkertijd herinneringen oproepen.

Net als in de film

Vorige week had ik het genoegen om met het Vrouwen Netwerk van de Nederlandse Brood- en banketbakkers Ondernemersvereniging twee dagen op pad te gaan. Een bezoek aan de Callebaut chocoladefabriek in Wieze, België stond op het programma. Al voordat we de fabriek in het zicht hadden, roken wij de geur van vloeibare chocolade door de open autoramen. Hemeltjelief, ‘Sjakie en de chocoladefabriek’ kwam tot leven! Die geur is precies wat ik in gedachten ruik als ik de chocoladerivier uit de film zie.

Op onderstaande foto sta ik met Monique Rab van glutenvrije bakkerij Van de bakker uit Vlaardingen, mijn kamergenoot en reisgenoot, tijdens deze Tweedaagse.

In de fabriek zelf wisselden de geuren elkaar af. De geur van gebrande cacaobonen, van schoonmaakmiddel, van geoliede machines die stampen, van de vloeibare witte chocolade (zoet!) en pure chocolade (een bittere toon). Het geluid en de geuren en het feit dat ik nu Sjakie was, soort van, maakte mij emotioneel. Wat een wonderlijke wereld, daar in de fabriek. Later mocht ik, met de andere vrouwen, bonbons maken. Dat werd proeven en snoepen geblazen! Geur en smaak kwamen samen. Geloof me, ik was zielsgelukkig.

Geur brengt herinneren naar boven

Los van het feit dat ik het gevoel had in een film te zijn beland, bracht de geur van chocolade nog meer fijne herinneringen boven. Om de bakkersopleiding te kunnen volgen moest ik een leer-werkplek hebben. Bij Chocolaterie Zuccotto in IJsselstein kreeg ik de kans (waarvoor eeuwig dankbaar!). In één van de eerste weken mocht ik chocoladetruffels rollen. Een hol chocoladeballetje werd gevuld met bijvoorbeeld een pralinévulling. Vervolgens kon ik dan met vloeibare chocolade de bolletjes in mijn handen rollen. Zo kwam er een laagje chocolade om het bolletje. Ook al waste ik mijn handen grondig, in de bus terug naar huis rook ik nog steeds naar chocolade. Helemaal niet verkeerd!

Geen verrassing

Als ik thuis kom, kunnen mijn gezinsleden precies ruiken waar ik in de bakkerij mee bezig ben. De geuren zijn in het voorjaar niet zo sterk als in het najaar (speculaas! stoofpeer! kaneel!), maar er zijn zeker nuances op te pikken.

Bij jou ruikt het ook lekker!

En je weet het, als je je huis wilt verkopen, bak een appeltaart of zet koffie. Dan krijg jij ook de reactie ‘Wat ruikt het hier lekker!’