Oog in oog stond ik met de Schokker vrouw. Ze had haar koffer bij zich en keek nog één keer door de deur naar alles wat ze achter zich liet. Of blikte ze naar de mogelijkheden achter die halfgeopende deur? Het beeld ‘Geen weg terug’ ontmoette ik zondag op werelderfgoed Schokland. Geheel onverwachts, maar wat een prachtige symboliek, toepasbaar op mijn huidige situatie. Als je de intentie van de beeldhouwer wilt lezen, klik hier.

Ik ben bakker af. Geen bakkerij meer te runnen. Geen oven meer aan te zwengelen. Geen gebakjes meer netjes afwerken. Geen klanten meer te woord staan. Bakker af.

En nu? Er is geen weg terug. De bakkerij is verkocht. Ik heb afscheid genomen, al moet het echte loslaten nog beginnen.

Zoals de Schokker vrouw in het standbeeld naar de mogelijkheden van het nieuwe land achter de deur kijkt, zo sta ik op dit moment in het leven. Alles is mogelijk. Ik zie de toekomst met open armen tegemoet. Wat er ook mag komen. Nu al krijg ik van alles aangereikt. Overal is personeelstekort, bevriende ondernemers bieden mij werk aan. Familieleden doen suggesties voor een nieuw te starten onderneming. Maar ik houd het af. Eerst ruimte in mijn hoofd creëren, net zoals zo’n leeg polderlandschap. Alles kan, maar voorlopig hoeft er even niets.

——————————————————————————————————————–

Dit is het laatste blog door mij als Gebaksjuwelier geschreven. Op https://paulaonink.com ga ik ‘bakker af’ verder. Ik schrijf over de dingen die ik tegenkom, die mij bezig houden. Neem gerust een kijkje in het nieuwe jaar.