psychischeklachtenvanwegegluten

Psychische klachten vanwege gluten…

Dat gluten de darmwand beschadigen van mensen die niet tegen gluten kunnen, is onder de meeste lezers van dit blog bekend. Veelal uit eigen ervaring. Buikpijn, verstopping, diarree, vermoeidheid, botontkalking zijn slechts enkele klachten die ontstaan bij een glutenfout ( het eten van gluten, terwijl je het niet verdraagt. Wat de gevolgen kunnen zijn van een beschadigde darmwand (en een verkeerde diagnose) lees je in dit verhaal van Loes*.

 

 

Buikpijn

Ik zal me even voorstellen. Ik ben Loes, 46 jaar oud, getrouwd en ben moeder van drie kinderen. Zolang als ik me kan herinneren, heb ik al darmproblemen. Uiteraard ben ik verschillende malen bij de huisarts geweest, maar altijd ben ik met de diagnose spastische dikke darm de deur uitgestuurd. Een paar jaar geleden werden de klachten erger, ik had voortdurend diarree en vaak buikpijn en een dikke buik. Om over de vermoeidheid maar niet te spreken. Ook toen heb ik de huisarts bezocht en kreeg wederom dezelfde diagnose. Mijn toestand verslechterde meer en meer en uiteindelijk belandde ik ook geestelijk in de knoop.

 

Psychische nood

Ik was op en kon niet meer. Achteraf denk ik dat ik door de voortdurende tekortkoming van bepaalde voedingsstoffen in een neerwaartse spiraal ben geraakt. Op een gegeven moment ben ik in een psychotische depressie geraakt. Ik had last van waanbeelden en hallucinaties en was zwaar depressief. Alles was moeilijk, ik wist niet meer of het dag of nacht was, ik kon niet meer lezen of schrijven en TV kijken was een kwelling omdat ik niet meer wist wat waar was of wat niet.

 

 

Van kwaad naar erger

Al met al een zeer moeilijk en emotioneel gebeuren. Ik had het gevoel dat de wereld verder ging, maar dat ik daar geen deel meer van uitmaakte. Ik kwam bij de crisisdienst van de GGZ terecht en kreeg daar anti-depressiva, anti-epileptica en anti-schizofrenie als medicatie mee. Daar werd ik nog veel slechter van en ging meer en meer achteruit. Uiteraard had ik verschillende gesprekken en therapietjes van een goed gesprek met de poes op schoot en therapeutisch figuurzagen, maar dit hielp ook niets. Ik ben steeds blijven aangeven dat het probleem in mijn darmen zat en niet tussen mijn oren, zoals men beweerde. Hier werd geen aandacht aan besteed en steeds kreeg ik weer andere zwaardere medicatie. Ik was een schim van wie ik vroeger was. Van een vrolijk opgewekt persoon, veranderde ik in een zielige mus.

 

Glutenvrij dieet als medicijn

Elke dag vocht ik tegen de monsterlijke depressie en lukte het maar niet om eruit te komen. Ik werd er echt moedeloos van. Mijn omgeving zag mijn strijd en op een dag ben ik op advies van een kennis bij een orthomoduculair therapeut terecht gekomen. Zij adviseerde mij, na onderzoek en het aanhoren van mijn verhaal, om glutenvrij te gaan eten. Dat heb ik gedaan en binnen 3 dagen kalmeerde mijn darmen en begon ik heel langzaam op te knappen! Ook kreeg ik van haar een behoorlijke dosis vitaminen en mineralen voorgeschreven. Dit heeft er samen met het glutenvrije dieet voor gezorgd dat ik weer heel langzaamaan de oude word.

 

Lichamelijk en geestelijk herstel

Het is nu een paar jaar geleden, en nog elke dag ben ik dankbaar voor mijn bezoek aan deze vrouw. Dit was de sleutel naar mijn genezing. Het bewijst maar weer eens hoe belangrijk je darmen zijn! Niet alleen voor je lichamelijke welzijn, maar zeker ook voor je geestelijke gezondheid! Geen gluten meer voor mij dus!! En mijn vurige wens is, dat de reguliere geneeskunde hier meer oog en aandacht voor heeft, zodat niet nog meer mensen dezelfde lange, eenzame en barre tocht moeten gaan, die ik heb afgelegd. Loes

 

Loes, bedankt voor je openhartigheid. Zoals je zelf al aangaf, je voeding en je darmen zijn zeer belangrijk voor je algehele welzijn. Toen ik je verhaal las, kon ik het eerst bijna niet voorstellen, dat voeding zo’n grote impact heeft. In combinatie met aanleg, persoonlijkheid en omgevingsfactoren is het maar een dun lijntje tussen een mentaal stabiele gezondheid en psychisch in de war zijn. Nogmaals bedankt dat je dit wilde delen.

 

Mocht jij, de lezer, je eigen situatie in het verhaal herkennen, zoek alsjeblieft professionele steun (reguliere zorg of alternatieve wegen), maar ga niet zelf ‘zomaar’ glutenvrij eten.

Het blog van Stories of a Celiac ‘Coeliakie en Depressie’ vertelt meer over de mogelijke relatie tussen coeliakie en psychische klachten.

 

Heb jij naar aanleiding van het verhaal van Loes een vraag? Heb jij ervaring met psychische klachten en gluten eten? Je reactie wordt op prijs gesteld.

 

Schrijf je reactie in onderstaand commentaarveld.

 

Smakelijke groet, Paula Onink

 

Gebaksjuwelier

 

*naam gefingeerd omwille van de privacy

Inschrijven nieuwsbrief

13 reacties

  1. Elize op 8 april 2015 om 10:03

    Wat een heftig verhaal! Gelukkig gaat het nu allemaal beter, maar het is zonde dat het zo lang heeft moeten duren.
    Ik ben dankbaar dat ik nooit zó depressief ben geweest, maar een stuk chagrijniger en somberder was ik zeker voor ik glutenvrij ging eten. Ik ben best wel veranderd wat dat betreft.
    Dankjewel dat je mijn blog noemt trouwens 🙂 Altijd leuk!

  2. Paula op 8 april 2015 om 10:09

    Bedankt voor je reactie, Elize. Ik vond het ook een indrukwekkend verhaal. Dat voeding een belangrijke rol in je algehele welzijn heeft was mij wel duidelijk. Maar wat de impact ècht kan zijn… daar heb ik nooit zo bij stil gestaan.

    • Nathalie op 4 maart 2022 om 13:33

      Hallo,

      Oh wat een heftige strijd en weg.
      Ik zelf ben ook na veel klachten te weten gekomen via orthomoleculaire weg dat ik best geen gluten at.
      En inderdaad drie weken lang me gelijk en was een ander mens. Vooral dan emotioneel/ Mentaal. Helaas nu terug wat naar af en minder focus erop en wat meer afleiding en voel de sombere, negatieve spinsel al zo weer hangen boven mijn hoofd.
      Ongelofelijk welke kracht voeding heeft. Zowel negatief maar gelukkig snel omkeerbaar en kan het ook werken als medicijn.
      Liefs Nathalie

  3. Gijsbert op 8 april 2015 om 17:35

    Ik zag recent de term ‘neurocoeliakie’. Zie bijvoorbeeld http://www.kinderneurologie.eu/ziektebeelden/ontsteking/neurocoeliakie.php

    Van de site van het VUmc: “Neurocoeliakie is een relatief nieuw ziektebeeld. We begrijpen nu dat bij een deel van de mensen met Ataxie de kleine hersenen verdwijnen door een reactie op gluten door antistoffen “gluten ataxie”. ”

    Er lijken dus inderdaad aanwijzingen te zijn (ook in de reguliere geneeskunde) dat coeliakie ook effect heeft in de hersenen.

    • Paula op 17 april 2015 om 21:20

      Neurocoeliakie lijkt mij zeer lastig vast te stellen, aangezien, zoals ook in het artikel beschreven wordt, zoveel van de klachten veroorzaakt door neurocoeliakie ook bij mensen die geen coeliakie hebben voorkomen. Zoals hoofdpijn.

      Zou de zogenoemde ‘brainfog’ een symptoom kunnen zijn van neurocoeliakie? In deze link beschrijft The Gluten Dude brain fog in zijn blog.
      http://glutendude.com/celiac/celiac-disease-and-brain-fog/
      Herkenbaar?

      • Sylvia op 2 juni 2015 om 13:08

        Het is door middel van een scan aan te tonen dat iemand lijd aan neurocoeliaki. Daar zie je dan witte wolken in de hersenen! dat zijn ontstekings haarden. Veroorzaakt door exorfines. Dat zijn de stoffen die de darmwand passeren nadat iemand eiwitten binnen kreeg die hij niet verdraagt.
        gluten is eiwit. Wil je dit ondervangen kun je als ondersteuning DPP V slikken. Een dieet houden is dan nog steeds een pré.

  4. Sylvia op 1 juni 2015 om 11:40

    Hier een boek dat geschreven voor een Amerikaanse neuroloog : HET GLUTEN GEVAAR, de sluipmoordenaar van je brein ,de onthutsende waarheid over granen, koolhydraten en suiker.
    Hij legt hoe de eiwit van gluten uiteindelijk als een exorfine je brein aantast tot aan autoimuum ziekte toe.
    Ik heb door gluten intolerrantie 28 jaar migraine gehad, wat mij uiteindelijk liet eindigen als Hasimoto. Autoimuum en onomkeerbaar.
    Alle reguliere artsen zouden dit boek verplicht in hun opleiding moeten lezen. Voor iedereen die aan gluten intollerantie lijd een opsteker. Hij toont aan dat dmv scans het brein witte plekken vertoont van ontstekingshaarden. Als je dit weet laat je jezelf nooit het predicaat psychiatrisch patient opleggen en kun je bij een arts opkomen voor jezelf!

  5. Iris op 2 februari 2017 om 10:56

    Ik herken het verhaal van Loes! Ook ik heb tot mijn 33e veel darmklachten gehad, die mild begonnen maar in de loop der jaren steeds heftiger werden, waardoor ik op het laatst dagelijks heftige buikpijnen en diarree had. Ook psychisch ging het steeds slechter, ik kon me sinds mijn pubertijd niet anders herinneren dan dat ik altijd wel in meer of mindere mate depressief was. Maar de klachten werden steeds erger, en de opvoeding van mijn twee kinderen (waarvan één met adhd, pdd-nos en depressie) viel me steeds zwaarder. Op het laatst was ik radeloos, ik werd bang voor mezelf. Ik voelde dat ik mijn hoofd niet meer onder controle had en was vreselijk bang dat er een moment zou komen dat ik de controle helemaal kwijt zou raken en iets vreselijks zou kunnen doen. Verhalen over ouders die zomaar hun kinderen wat vreselijks aandoen, daar kon ik me ineens van alles bij voorstellen. Ik heb toen meerdere malen op het punt gestaan om mijn man te vragen om me te laten op nemen. Ook had ik al wel eens wat op internet zitten zoeken over adhd en voeding i.v.m. mijn zoon en ook mijzelf, ik heb namelijk Add. Ik las toen steeds van alles over gluten en koemelk. Dat bepaalde klachten konden verbeteren door middel van een dieet. Ten einde raad dacht ik toen, weet je wat, ik probeer het gewoon.. Na 4 dagen koemelk en glutenvrij dieet werd het zoveel helderder in mijn hoofd en ik voelde me voor het eerst rustig vanbinnen en ik voelde me happy. Ik wist niet wat me overkwam! Voor mijn gevoel heeft het glutenvrije dieet echt mijn leven gered. Ook mijn zoon hebben we later laten testen, hij bleek intolerant te zijn voor gluten, en koemelk. Mijn zoon zat inmiddels aan de antidepressivia ( op zijn tiende!) omdat we radeloos waren. Dagelijkse gilpartijen omdat hij het niet meer zag zitten, tien keer per dag dook hij de bank in, met zijn hoofd tussen de kussens om de boel weer op een rijtje te krijgen, het was één hoopje ellende, totaal uit contact.Ook hij knapte op na 4 dagen, hij was vrolijker, iets minder druk en duidelijk meer in contact. Na twee weken dieet hebben we de antidepressiva afgebouwd en hij bleef stabiel. Echt een wonder in onze ogen!
    Tegenwoordig is bij ons thuis het motto; Depressief? eerst maar eens een dieetje proberen!

    • Paula op 3 februari 2017 om 20:37

      Beste Iris, wat een bijzonder verhaal, dank je wel voor het delen. Wat voeding niet al kan doen! Echt bijzonder om te lezen wat een ommezwaai glutenvrij en koemelkvrij eten in jullie gezien teweeg heeft gebracht. Al het goede! Paula

  6. Nicole op 10 oktober 2017 om 12:08

    Wat te denken van de kinderen met niet ondekte coeliakie!!

    Onze zoon was een depresief mannetje van 2,5jaar dat alleen maar boos was, huilde of op de bank lag!
    Met een een glutenfout komt dat ‘gezellig’ weer boven.

    • Paula op 18 oktober 2017 om 12:44

      Beste Nicole,

      bedankt voor je reactie. Dat lijkt mij ook heftig, een kind dat nog niet onder woorden kan brengen hoe hij zich voelt en dan zoveel last hebben. Fijn dat jullie er achter zijn gekomen waar het aan lag.
      Nu hopen dat er zo min mogelijk glutenfouten zijn!
      Fijne dag, Paula

  7. Romy op 15 november 2022 om 10:10

    Na een ernstige psychose ben ik glutenvrij gaan eten. Ik ben genezen en fit. Extreme yogahoudingen , deden net dat extra schepje in de darm, bovenop de glutenintolerantie. Kundini een veronderstelling? Bedankt, dat je dit kenbaar maakt .

    • Paula op 16 november 2022 om 06:48

      beste Romy,
      dank je wel voor je bericht. Wat superfijn dat het glutenvrij dieet je gezondheid zo goed dient. Fijne dag, Paula

Geef antwoord Antwoord annuleren