Wat was het een warm bad om na de vakantie de klanten weer in de winkel te zien. Voor je het weet heb je een gezellig praatje over de zomer, wissel je wat ervaringen uit en ben je op de hoogte van elkaars wel en wee. Soms krijg ik zelfs nog een leuke leestip of advies over de aankoop van een koptelefoon, om maar wat te noemen.

Zo’n ‘kletspraatje’ is voor mij nooit zomaar een praatje. Het is een gewoon praatje, niks hoogdravend of met voorbedachte rade, maar wat ik bedoel: ik word blij van de korte praatjes met vreemden die dan wat dichter bij komen en minder onbekend voor mij zijn.

Dat is wat ik miste op vakantie, de kletspraatjes. Waar ik met het gezin, normaal gesproken op een camping sta, met een overvloed aan willekeurige vreemden in het toiletgebouw of bij de afwashoek, was ik dit jaar op een bungalowpark. Elke bungalow was zorgvuldig omheind met een 2,5 meter hoge haag. Een klein paadje leidde naar het grotere pad waar ik tussen de hagen door naar de uitgang van het parkje kon lopen. Aangezien alles qua sanitair en dergelijke in het huisje aanwezig was, was er geen noodzaak om op het parkje te lopen. Ja, naar de vuilstortplaats, maar dat is was geen aantrekkelijke plek om lang te blijven hangen. Het park lokte geen spontane kortstondige contactmomentjes uit. Ah, dus dat bedoelen ze met ‘ruimte en rust’ in de brochure. Ik had het kunnen weten.

.

Later in de week, toen ik door het dorp naar het bungalowpark fietste, zag ik een man zijn maaimachine legen in de berm. Passerend zei ik dat ik het zo lekker vind ruiken, dat pas gemaaide gras. Voor ik het wist hadden we een praatje over zijn tuinonderhoud, de mooie omgeving en sporten in de duinen. Het evenement ‘Hargen Sail’ kwam op een gegeven moment voorbij. Toen kwamen de verhalen! Die meneer had jarenlang in de organisatie van het evenement gezeten en ik was misschien net zo lang deelnemer/ toeschouwer geweest. Zo leuk om een gemene deler te ontdekken. Enthousiast over ons gesprek, over dit moment, crosste ik vol energie naar het huisje.

.

Die ‘smalltalk’ is voor mij zo waardevol! Ik word er blij van. De wereld om mij heen wordt groter. Ik leer van de mensen die ik ontmoet (in de winkel, op straat of waar dan ook).

‘Waar bleef je?’ vroegen mijn kinderen. ‘Oh, ik kwam iemand tegen.’ Praatjes maken kan veel tijd kosten. Op vakantie is er tijd zat, maar in de bakkerij is er de druk van wat er allemaal nog moet gebeuren. Waar ik in de eerste jaren in zeeën van tijd baadde en gerust een half uur met iemand kletste over van alles en nog wat, is dat nu niet meer te doen. Ja, het is te doen, maar dan kom ik mijzelf later tegen. Of eigenlijk kom ik mijn kinderen tegen die zich afvragen waar ik bleef als ik pas na het avondeten thuis kom, omdat ik nog iets moest afmaken in de bakkerij.

.

Terug van vakantie vond ik de nieuwsbrief van de Triodos Bank in mijn mailbox. Mijn oog viel op het blog van Nicolette Aschermann van www.gratisgeluk.nl ‘Een pleidooi voor zinloos contact’. Precies in mijn straatje. Nicolette Aschermann heeft onderzocht waar mensen gelukkig van worden: op nr 1 staat contact met familie en vrienden. De sociale verbinding met de mensen om je heen. (Klik voor de top 3 op bovenstaande link). Ik kan niet anders beamen dan dat die verbinding ook bij mij op de eerste plek staat. Na het gesprekje met de man met de maaimachine was ik opgeladen!

.

Op bezoek bij een vriendin vertelde ik enthousiast over het zinloze contact, wat ik zo miste op het park, opgedaan tijdens onverwachtse ontmoetingen onderweg. Haar man hoorde dit en riep ‘Waar is dat park??? Heerlijk om geen mensen tegen te komen!’ Ik realiseerde mij dat niet iedereen zit te wachten op een ‘praatje om niks’. In de winkel is het zoeken naar het juiste evenwicht tussen een kort praatje en het hemd van het lijf vragen. De ene klant wil graag een verhaal kwijt, de ander graag zo snel mogelijk de boodschappen meenemen en weg. Dat kan natuurlijk!

.

Wat vind jij prettig als het gaat om ‘zinloos contact’?

Deel je reactie in onderstaand commentaarveld.

Smakelijke groet,

Paula