Glutenvrije hype heeft voordelen?
In januari nemen veel mensen zich voor om aan hun gezondheid te werken. Meer sporten, minder eten, gezonder eten… misschien wel met een dieet beginnen. Misschien wel met het glutenvrij dieet beginnen? Het is per slot van rekening de voedingshype van de laatste jaren.
De glutenvrije hype
Een paar jaar geleden waaide de ‘glutenvrije hype’ over van Amerika naar Nederland. Veel bekende Amerikanen, zoals Gwyneth Paltrow en Oprah Winfrey zweerden bij het glutenvrij eten. Ze vielen af en voelden zich er lekker bij. Dan kon het niet anders zijn dat gluten vermijden een gezondere levensstijl is, toch? Komt hierbij het verschijnen van de ‘Voedselzandloper’ (De Burgh, 2012) en de ‘Broodbuik’ (Davis, 2013). In deze boeken wordt (tarwe) gluten als zeer schadelijk voor de mens beschreven. Dit alles levert een mooie voedingsbodem voor een hype.
Dankzij de hype is er nu meer bekendheid over gluten en glutenvrij eten. De bladen en internet staan er vol mee. Winkels breiden hun assortiment uit met glutenvrije producten. Of er starten nieuwe initiatieven, zoals de glutenvrije bakkerswinkel van ondergetekende.
Noodzaak vs. keuze
Op diverse blogs en online platforms lijkt er een soort weerstand van mensen die glutenvrij moeten eten (mensen met een medisch vastgestelde diagnose, zoals bijvoorbeeld coeliakie) tegen de mensen die uit zichzelf besluiten glutenvrij te eten. De eerst genoemde groep wordt vaak direct doodziek door de inname van gluten, terwijl de groep die zelf glutenvrij kiest misschien best een keer gluten kan eten zonder enige klachten.
‘Een keertje kan geen kwaad’
Die weerstand tegen de ‘hypers’ zou vooral komen, doordat het voor mensen met coeliakie geen keuze is om glutenvrij te eten. Als ze het niet doen, hebben ze serieuze gezondheidsproblemen. Het lijkt dat de omgeving mensen met coeliakie minder serieus nemen als er tegelijkertijd iemand zegt geen gluten te eten en dan toch in een eetgelegenheid een tarwebroodje neemt (‘want een keertje gluten kan geen kwaad’).
Ik schrijf het nu heel zwart-wit, want natuurlijk is er een groot grijs gebied van mensen die geen coeliakie hebben, geen medische diagnose hebben voor een glutenvrij dieet, maar toch gebaat zijn bij het mijden van gluten. I
De weg naar de diagnose
Mijn vraag aan jou, als je iemand bent met een medisch vastgestelde diagnose: Hoe ben jij destijds aan die diagnose gekomen? Waarschijnlijk heb je een tijd (misschien wel jaren) met vage klachten rondgelopen. Bij de huisarts aangeklopt, van het kastje naar de muur gestuurd, je onderworpen aan de zoveelste dieettrend, voedingssupplementen geslikt. Totdat je liet testen op gluten-intolerantie en duidelijk werd dat een glutenvrij dieet het antwoord was op je klachten.
Of geen diagnose…
Stel je nou eens voor, dat er iemand is die vage buikklachten heeft en die hoort over het glutenvrij dieet. Met alle informatie op internet en in de bladen kun je daar moeilijk om heen. Het zou zomaar kunnen dat klachten verdwijnen als deze persoon gluten laat staan. Dat is fijn. En laat nou door de toename van mensen die glutenvrij eten (met of zonder diagnose) ook het assortiment van glutenvrije producten in de supermarkten uitgebreider wordt, de mogelijkheden om buiten de deur te eten steeds groter wordt. Zit er dan misschien ook een voordeel aan de glutenvrije hype voor de mensen die glutenvrij moeten eten?
Wat is jouw mening hierover? Zie jij voordelen van de hype, zijn er voor jou nadelen? Deel het op dit blog.
Schrijf je reactie in onderstaand commentaarveld.
Smakelijke groet,
Paula
Gebaksjuwelier
Paula, ik denk dat de voordelen van de hype veel groter zijn dan de nadelen. Tuurlijk zullen er restaurants zijn waar ze het niet snappen als een hyper toch ineens een gewoon broodje eet. Maar als echte coeliaak ben je naar mijn idee zelf al extra scherp oplettend als je uit eten gaat. Ik in ieder geval wel.
Mijn diagnose is pas een half jaar oud, maar ik heb nog in geen enkel restaurant het gevoel gehad dat ik niet serieus genomen werd.
Ik snap de weerstand wel, immers wij moeten en zij mogen, maar als het aanbod daardoor steeds groter wordt heb ik niks tegen de hype.
Hmm, gemengde gevoelens momenteel. De voordelen zouden grosso modo groter moeten zijn dan de nadelen. Maar tijdens een feestje vorige week werd ik er toch behoorlijk chagrijnig van toen iemand eerst beweerde geen gluten te verdragen (coeliakie? Vroeg ik natuurlijk gelijk. Nee, sensitief). En vervolgens zich op de (niet-GV) toastjes met Franse kaas stortte (“ja, dat is zo lekker, daar kan ik dan toch niet van afblijven”). Vervolgens meldde de volgende dat haar zoon vroeger ook geen gluten verdroeg (en lactose en suiker en nog zo wat) maar behandeld met bioresonantie of zoiets ging het sindsdien helemaal goed. Nou, zou ook wel wat voor mijn dochter zijn, zo’n biosensor. Aarrggghhhh!, Juist omdat mijn altijd heel oplettende dochter per ongeluk laatst toch een piepklein glutenfoutje had gemaakt ( voor het eerst in een jaar) en gelijk anderhalve dag van de wapper was, weet je weer hoe nauw het luistert. En zulke vage types dragen met hun gedrag dan niet bepaald bij aan het kweken van begrip voor de zorgvuldigheid die nu eenmaal bij GV -eten hoort. Dus ja, gemengde gevoelens.
Mooi voorbeeld, Geri, van hoe sommige mensen het glutenvrij dieet geen 100% noodzaak is met het contrast van je dochter die gelijk haar gezondheid op het spel zet bij een glutenfout. Dank je wel.