‘Being alone at Christmas doesn’t have to be a bad thing’ zingt Miss Montreal al een paar weken op de radio. Ja, alleen met kerst kan best prettig zijn. Sinds 2018 kies ik er voor om Eerste Kerstdag alleen te ‘vieren’. Man en kinderen gaan ergens op de dag de hort op, naar het kerstdiner bij mijn schoonfamilie. Ik ga niet mee. Niet omdat ik niet met mijn schoonfamilie overweg kan, integendeel, ik kan het heel goed met ze vinden.

Nee, ik kies er voor om thuis te blijven om de kerstdrukte (en de bijbehorende aanloop van pak ‘m beet twee maanden) de kans te geven uit mijn systeem te gaan. Die ene dag zonder mensen om mij heen is niet genoeg om compleet in balans te komen na de intensieve sint- en kerstperiode, maar het is een heel goed begin.

De kerstbestellingen (die allang al allemaal zijn afgehaald) verdwijnen langzaam uit mijn hoofd. De adrenaline van de afgelopen dagen sijpelt weg. De mooie, liefdevolle berichtjes van klanten en de korte gesprekjes die tijdens de drukte toch nog gevoerd konden worden krijgen een plekje. De vermoeidheid die ik vakkundig weggedrukt heb, komt in al zijn glorie naar boven.

Ik zeg altijd dat ik dan helemaal NIKS doe. Dat houdt voor mij in: beetje lezen, slapen, wandelen, zwemmen, beetje eten (halleluja geen borden vol kerstdiner), dansen, van alles wat. In mijn eigen tempo, waar en wanneer ik dat wil. En vaak doe ik echt even helemaal niets.

Zoals elk jaar vroeg ik deze Kerstochtend aan mijn man of hij het erg vond dat ik niet mee ga. Klein schuldgevoel maakt zich af en toe meester van mij. Maar, nee joh, die lieverd ziet ook dat ik tijdens zo’n kerstdiner met familie mijzelf enorm in de weg zit en het sociale gebeuren volledig aan mij voorbij gaat.

En dan breekt Tweede Kerstdag aan. Ik heb genoeg ruimte en rust om mij weer in het gezinsleven te storten. Het Tweede Kerstdagdiner met de kids is een gezellige boel. En het is goed zo.

– Being alone at Christmas is not a bad thing at all –

Op naar de oliebollen!